Gedachten en hersenspinsels

Sommige mensen zullen zegen meid jij bent toch goed zoals je bent, het hoort bij je. Anderen zeggen niets maar zie je denken, Jee die is dik zonde van zo'n leuke vrouw, weer anderen vinden me een mooie vrouw met alles dr op en dr aan, terwijl er ook het tegenovergestelde gedacht en gezegt wordt. Natuurlijk niet altijd hardop tegen mij, maar je weet het en je voelt het.
Ja wat is nou toch slank?? En waarom willen we/ik dan dat zo graag zijn?
Ik ben te zwaar voor m,n lengte, al jaren. Zelfs na mijn laatste lijnpoging waarbij ik 48 kilo afwas gevallen was ik volgens de boekjes en weteschapelijke normen nog steeds te zwaar. Nee slank past niet bij me. Dat staat als een paal boven water. Ik hoef ook niet slank te worden, maar wat dan wel. Wil ik mollig blijven?? nee dus.
Ben ik ongelukkig zoals ik nu ben? nee ook niet. Ik heb een schat van een man en lieve vrienden die me zo nemen als ik ben. Dus is er geen probleem zou je zeggen.
Maar het probleem(als je het zo kunt noemen) is dat ik mezelf niet zo neem zo als dat ik ben.
Toen ik die 48 kilo kwijt was voelde ik me op en top vrouw, ik voelde me mooi en begeerlijk(gewoon een lekker wijf dus) En daarbij kwam dat ik veel meer energie had dan nu.
Zo wil ik me dus weer voelen. Maar is dat nog mogenlijk we zijn inmiddels zo,n 6 jaar verder.
Oude dikkers bestaan niet.. Kijk eens om je heen, echt hele dikke mensen worden niet oud omdat ze door hun overgewicht vaak allerei kwalen krijgen die hun leven vaak vroegtijdig beëindigen. Dus dat wil ik niet.
Ben ik dan zo heel erg dik?? Nee dat vind ik van niet.
 Heel lang ben ik er van overtuigt geweest dat ik jong zou komen te overlijden. Inmiddels heb ik er al heel wat blessure tijd opzitten voor mijn gevoel. Dat gevoel is nooit ergens op gebasseerd geweest hoor. Het is altijd een gevoel geweest.
Dus nu ik dan toch in de blessuretijd zit wil ik die dan ook zo opitmaal als mogelijk benutten.
Ik ga dus de stijd aan met mijn overtollige kilo's en vandaar mijn operatie van vorige week.
Nu anderhalve week verder kan ik zeggen dat het moeilijk is. Want het snaaien en snoepen niet meer doen is 1 maar hoe haal ik het uit m,n systeem?



Ik ben een bourgondiër ik hou van gezelligheid, ik hou van mensen om m'n tafel die gezellig mee eten. Ik hou van koken en bakken en recepten bedenken en vervolgens het proeven. Heerlijk om de tafel met een glaasje een hapje. Een goede balans hier in vinden valt niet mee.
Niet drinken terwijl je eet is er zo een. Jemig wat is dat moeilijk zeg!!! Wij drinken altijd water bij het warm eten en melk bij het brood. Dus het is zo automatisme om te drinken tijdens de maaltijd..
Tot een half uur voor en tot een half uur na het eten is het ook beter niet te drinken.. Das ook zo,n moeilijke. Want hoe vaak ga je niet binnen een half uur eten?? Heel vaak dus.
Ja en dan het snoepen en snaaien. Al heb ik geen honger zelfs niet echt trek. Het is zo,n gewoonte om even een snaaimoment op de dag in te lassen.
Mijn dochter vroeg me gister: Mam heeft u al spijt?? Nee ik heb geen spijt, ik heb dat bandje net anderhalve week en er zijn inmiddels zo,n 6 kilo af dus eigenlijk gaat het heel goed.
Maar mensen die zeggen dat het vals spelen is en lekker gemakkelijk zo met z'n bandje.. Die weten niet wat voor innerlijke strijd je ervoor moet leveren. Nee het is zo als ik het nu bekijk niet zo even hup hup bandje er in en afvallen maar. Tís een hele bewuste keuze geweest. Maar de strijd en het gevecht voornamelijk tussen m,n oortjes dat blijft en ook de behoefte blijft.
Maar het idee dat ik straks gewoon fitter ben en gemakkelijker kleding kan kopen. En ja dat ik me weer mooi voel. Geeft me zo'n ongelovelijke drive om verder te gaan.

Helaas heb ik momentheel best veel pijn. Ik heb een ontsteking in m,n buik waar het vuldopje zit om het bandje op te spuiten. Ik heb nu antiebiotica, al sinds donderdag. Maar echt resultaat heb ik nog niet.

Dus morgen maar contact opnemen met het ziekenhuis en eens kijken wat er aan gedaan kan worden.

Voor nu toedeloetjes en een fijne zondag verder.

Inge